Berneński pies pasterski to jedna z najbardziej rozpoznawalnych ras psów na świecie. Jego charakterystyczne trójkolorowe umaszczenie, składające się z czarnej podstawowej barwy, białych znaczeń na klatce piersiowej, łapach i końcówce ogona oraz rdzawych znaczeń nad oczami i na policzkach, sprawia, że jest natychmiast rozpoznawalny. Te majestatyczne psy, ważące od 35 do 55 kilogramów, wyróżniają się nie tylko wyglądem, ale przede wszystkim wyjątkowo przyjaznym usposobieniem, które sprawia, że zdobywają serca miłośników czworonogów na całym świecie. Jednak za tą piękną aparycją kryje się również pewna genetyczna predyspozycja do chorób, która znacząco wpływa na długość życia tych wspaniałych psów.

Historia i pochodzenie rasy

Berneńskie psy pasterskie wywodzą się ze Szwajcarii, gdzie przez wieki towarzyszyły rolnikom w codziennej pracy w górskich regionach kantonu Berno. Te majestatyczne czworonogi wyhodowano właśnie w tym regionie, od którego wzięły swoją nazwę. Pierwotnie wykorzystywano je nie tylko do pilnowania stad, ale również jako psy pociągowe do transportu mleka, sera i innych produktów rolnych. Ich siła i wytrzymałość pozwalały im ciągnąć wozy ważące nawet kilkaset kilogramów, co było nieocenione w górskim terenie, gdzie mechaniczny transport był utrudniony.

Rozwój rasy na przestrzeni wieków

W XIX wieku berneńczyki były już dobrze znaną rasą w Szwajcarii, jednak dopiero na początku XX wieku rozpoczęto ich oficjalną hodowlę. Pierwszy wzorzec rasy został opublikowany w 1907 roku, a w 1910 roku powstał klub rasy. Od tego czasu systematycznie pracowano nad udoskonaleniem cech fizycznych i charakterologicznych tych psów. W procesie hodowli szczególną uwagę zwracano na zachowanie pierwotnych cech użytkowych, przy jednoczesnym wzmacnianiu zrównoważonego temperamentu i przyjaznego stosunku do ludzi. Dzięki tym staraniom berneńczyki stały się nie tylko doskonałymi psami pracującymi, ale także wspaniałymi towarzyszami rodzin.

Czy wiesz, że berneński pies pasterski należy do grupy czterech szwajcarskich psów pasterskich? Pozostałe to: appenzeller, entlebucher i duży szwajcarski pies pasterski. Każda z tych ras ma swoje unikalne cechy, ale wszystkie charakteryzują się podobnym trójkolorowym umaszczeniem i silną budową ciała.

Długość życia i czynniki na nią wpływające

Średnia długość życia berneńskiego psa pasterskiego wynosi 7-10 lat. Jest to stosunkowo krótko w porównaniu z innymi rasami psów podobnej wielkości. Na długość życia berneńczyka wpływa wiele czynników, z których najważniejsze to genetyka, żywienie oraz poziom aktywności fizycznej. Badania wykazują, że odpowiednia opieka i profilaktyka mogą znacząco wpłynąć na wydłużenie życia tych psów, nawet o kilka lat.

Genetyczne uwarunkowania zdrowotne

Berneńskie psy pasterskie, podobnie jak wiele ras czystych, borykają się z problemami zdrowotnymi wynikającymi z wąskiej puli genetycznej. Najczęstsze schorzenia dotykające tę rasę to:
– Dysplazja stawów biodrowych i łokciowych, która może znacząco ograniczać mobilność psa
– Nowotwory (szczególnie histiocytoza złośliwa), które są jedną z głównych przyczyn przedwczesnych zgonów
– Choroby serca, w tym kardiomiopatia rozstrzeniowa
– Problemy z krzepliwością krwi, które mogą komplikować zabiegi chirurgiczne

Profilaktyka i dbałość o zdrowie

Właściwa opieka nad berneńczykiem wymaga regularnych wizyt kontrolnych u weterynarza oraz przestrzegania kalendarza szczepień. Kluczowe znaczenie ma również odpowiednia dieta, dostosowana do wieku i poziomu aktywności psa. Warto zwrócić szczególną uwagę na jakość karmy oraz suplementację wspierającą stawy. Regularne badania krwi, RTG stawów oraz kontrole kardiologiczne pozwalają na wczesne wykrycie potencjalnych problemów zdrowotnych.

Warto wiedzieć: Berneńskie psy pasterskie najlepiej czują się w chłodniejszym klimacie. Ich gęsta, dwuwarstwowa sierść sprawia, że źle znoszą wysokie temperatury, dlatego w upalne dni należy szczególnie dbać o ich komfort. Zapewnienie dostępu do cienia, świeżej wody i klimatyzowanych pomieszczeń jest absolutnie niezbędne.

Jak wydłużyć życie berneńczyka?

Mimo genetycznych predyspozycji do chorób, istnieje wiele sposobów na wydłużenie życia berneńskiego psa pasterskiego. Podstawą jest odpowiednia profilaktyka i szybka reakcja na pierwsze symptomy chorób. Regularne badania kontrolne, właściwa dieta i odpowiedni poziom aktywności fizycznej mogą znacząco wpłynąć na jakość i długość życia tych psów.

Zalecenia żywieniowe

Prawidłowe żywienie berneńczyka powinno opierać się na wysokiej jakości karmie, zawierającej odpowiednią ilość białka, tłuszczów i węglowodanów. Szczególnie ważne jest dostarczanie składników wspierających pracę stawów, takich jak glukozamina i chondroityna. Dieta powinna być dostosowana do wieku psa i jego poziomu aktywności. W przypadku szczeniąt szczególnie istotne jest zapewnienie odpowiedniej ilości wapnia i fosforu, które wspierają prawidłowy rozwój układu kostnego.

Aktywność fizyczna i mental

Regularne ćwiczenia i odpowiednia stymulacja umysłowa są kluczowe dla zdrowia berneńczyka. Te psy potrzebują codziennej dawki ruchu, jednak należy pamiętać o umiarkowanym wysiłku, szczególnie w przypadku młodych osobników, których układ kostno-stawowy jest jeszcze w fazie rozwoju. Zaleca się spacery o umiarkowanej intensywności, zabawy węchowe oraz ćwiczenia mentalne, które pomagają utrzymać psa w dobrej kondycji fizycznej i psychicznej.

Ciekawostka: Mimo swojej wielkości, berneńskie psy pasterskie są niezwykle delikatne i wrażliwe. Często nazywa się je „łagodnymi olbrzymami” ze względu na ich spokojne usposobienie i oddanie rodzinie. Są szczególnie cierpliwe w stosunku do dzieci i doskonale sprawdzają się jako psy terapeutyczne.

Wybór hodowli i znaczenie badań genetycznych

Decydując się na berneńskiego psa pasterskiego, niezwykle ważny jest wybór odpowiedzialnej hodowli. Hodowcy powinni przeprowadzać badania genetyczne rodziców i udostępniać ich wyniki przyszłym właścicielom. Pozwala to na minimalizację ryzyka wystąpienia chorób dziedzicznych u szczeniąt. Profesjonalni hodowcy regularnie wykonują badania w kierunku dysplazji stawów, chorób oczu oraz prowadzą testy genetyczne na obecność mutacji odpowiedzialnych za różne schorzenia.

Na co zwrócić uwagę przy wyborze szczenięcia

Przy wyborze szczenięcia warto zwrócić uwagę nie tylko na jego wygląd, ale przede wszystkim na stan zdrowia rodziców i warunki, w jakich jest wychowywane. Odpowiedzialny hodowca powinien przedstawić pełną dokumentację medyczną oraz udzielić wsparcia w pierwszych miesiącach życia szczenięcia w nowym domu. Szczenięta powinny być socjalizowane od najmłodszych dni, przyzwyczajane do różnych bodźców i sytuacji, co pomoże im wyrosnąć na zrównoważone i pewne siebie psy. Hodowca powinien również służyć radą i wsparciem przez cały okres adaptacji szczenięcia w nowym domu.